Osmanlı’da en çok kullanılan tamlamalar ve anlamları şu şekildedir:
1- Tevcih-i Vecih – Bir Şeyi Güzel Bir Nedene Yormak
2- Kelam-ı Kibar – Güzel ve Anlamlı Söz
3- Kulzüm-ü Dert – Dert Denizi
Eski Türkçe Kelimeler
1- Yaman: Güçlü, cesur
2- Öz: Can
3- Uçmağ: Cennet
4- Libas: Elbise
5- Yar: 1- Sevgili 2- Uçurum
6- Seher: Sabahın ilk saatleri
7- Yunmak: Temizlemek
8- Arı: Temiz, pak
9- Yavlak: Kötü, çirkin
10- Ecel :Ölüm Anı
Osmanlı’da ve Eski Türkçede En Çok Kullanılan Kelimeler
1- Mâdum: Yokluk
2- Efsurde: Donmuş
3- Kebuter: Güvercin
4- Keduret: 1- Bulanık 2- Dert
5- Gussa: Acı
6- Haile: Acıklı olay
7- Harabat: Viran olmuş, yıkılmış yer
8- Uşşak: Aşıklar
9- Evvelbahar: İlkbahar
10- Meh-ru: Ay Yüzlü
11- Cuy-bar: Nehir
12- Ağyar: Öteki, başka, diğer
13- Seng: Taş
14- Çerağ: Işık, Ateş
15- Hüsrev: Allah
16- Cihan-ara: Cihanı süsleyen
17- Mahi: Balık
18- Payimal: Ayak altına almak, ezmek
19- Mur: Karınca
20- Mar: Yılan
21- İlzam: Birinin haksız olduğunu kanıtlayıp susturmak
22- Mülzem: Susturulmuş
23- Zanu-be- zanu: Diz dize
24- Dimağ: Akıl, bilinç
25- Çirk: Kirli, pis
26- Düzah: Cehennem
27- Behişt: Cennet
28- Ferah-nah: Hoşnut, mutlu, rahat
29- Hak: Toprak
30: Zer: Altın
31: Tiryak: Şifa, panzehir
32- Nahvet: Kibirli, büyüklenme
33- Mahasal: Sonuç, netice
34- Aguş: Kucak
35: Kesel: Yorgunluk
36- Şad-kam: Mutlu, mesut
37: Dil: Gönül
38: Nesim: Sabahları esen rüzgar
39: Haffaf: Ayakkabıcı
40: Dehen: Ağız
41- Lika: Yüz, suret, çehre
42: Müddea: İddia edilen, savunulan
43: Muhrik: Can acıtan, üzüntü veren şey
44: Leb: Dudak
45: Serkeş: Başına buyruk, inatçı, başkaldıran
46- Bid: Söğüt ağacı
47- Hamuş: Suskun
48: Şeyda: Aşkından aklını yitirmiş, Mecnun
49- Müşk: Güzel koku, misk
40- Pirahen: Pahalı ve değerli bir üst giysisi, kaftan
41- Şikaf: Düğme
42- Gül-ab: Gül suyu
43- Dilber: Sevgili
44- Beyza: Beyaz
45- Ebyaz: En beyaz
46- Semenber- Yasemin gibi beyaz ve güzel olan sevgili
47- Matlab – Talep edilen, arzulanan
48- Kesret- Çokluk
49- Vahdet- Teklik, Birlik
50- Rind: Giyime, kuşama, paraya ve mülke önem vermeyen, derviş
51- Bi-vefa: Vefasız
52- Ayine- Ayna
53- Reşk – Kıskanç
54- Bedid: Aşikar, ayan beyan
55- Nühüfte: Gizli, saklı
56- Tecelli: Vuku bulmak, ortaya çıkmak
57- Ta be key: Ne zamana kadar
58- Tekellüm- Söylemek, cevap vermek
59- But- Put
60- Telbis: Oyun, hile, düzen
61- Peri-peyker: Peri yüzlü
62- Nuş – Tatlı
63- Niş – Zehir
64- Ruzigar: Zaman
65- Ferda: Yarın, gelecek
66- Kamet- Boy
67- Ukba- Ahiret
68- Gülzar- Gül bahçesi
69- Sıklet: Sıkıntı, kasvet
70- Gafil: Habersiz, bilgisiz
71- Kıyl u Kal: Dedikodu, boş söz, lakırdı
72- Hab: Uyku
73- İftirak: Ayrılık
74- Vasl: Kavuşma
75- Bidayet: Başlangıç
76- Güman: Şüphe
77- Şerer: Kıvılcım
78- Zübde: Bir şeyin özü, en önemli kısmı
79- Mirat: Ayna
80- Ekvan: Gökler, felekler